rsm

AYŞE GÜLSEVEN ( 7 AYLIK )

Aslında bizim de uyku, daha doğrusu uyumama hikâyemiz çok farklı değildi... Ayşe 7 Kasım 2014 de dünyaya geldi. Sadece ilk gece hastane odasında uyudu ve ikinci gece itibariyle beni ve aslında tüm ailemi ciddi bir depresyona götüren maceramız başladı. Hiç bitmeden ve tükenmeden ağlıyor, gözünü bir saniye bile kırpmıyor, sırt üstü yüz üstü asla yatay pozisyona geçmiyor ve en kötüsü de emmiyordu. Emmediği için aç kalıyor sakinleşmesi de mümkün olmuyordu. Mecburen mamaya geçtik ama bu sefer alerjileri başladı. Kısacası 10 gün olmuştu ve Ayşe günde sadece 3 saat uyuyordu, o da kesik kesik 10 dakika- 20 dakika şeklindeydi.

Gecelerimiz tam bir kâbusa dönmüştü. Ben Ayşe kucağımda delicesine ağlarken evin içinde zıplayarak ninni söyleyerek bir ileri bir geri yürüyordum. Bu şekilde sabaha kadar devam ediyordu. Ben bitkin düşünce annem biraz devralıyordu. İlerleyen aylarda artik 20 kiloya yakin kilo vermiş bir anneydim. Gözlerim kan çanağına dönmüştü ve sürekli ağlıyordum, çok mutsuzdum. Eşimle birbirimizi görmüyorduk bile. Kucakta uyuyunca yatağına koymak zaten imkânsızdı, hemen uyanıyordu. Bu yüzden 20 dakika 20 dakikadır deyip kucağımda tutuyordum.

Sonra çarşafta sallamaya başladık. Sakinleştiğini görünce eşim duvardan duvara çingene beşiği kurdu. Ayşe ile pilates topunda zıplayıp biraz uyuyunca beşiğe koyuyorduk daha koyarken havada ağlamaya başlıyordu. 4.5 aylıkken artık buna bir son vermek istedim odasında yatağında yatırmaya karar verdim. Bir şekilde yatağına alıştırdım ama kötü bir şekilde. Yatağımız sallanan bir yataktı beşik gibi hem onu sallıyor hem de poposuna eeee yapıyordum.

Yine 20/30 dakikada bir ağlayarak uyanıyordu ben başında sandalyede nöbet tutuyordum, uyanınca devam ediyordum. Hiç kendi odamda yatmamıştım uzun zamandır. Uykusuz, yorgun ve gergindim. Pınar Hanım'la Ayşe 2 aylıkken görüşmüştük ama Ayşe'nin özel durumu alerjileri ve kolik şeklinde ağlamaları yüzünden erteledik. Ayşe 6,5 aylık olduğu zaman Pınar Hanım'ı tekrar aradım ve büyük gün gelmişti.

Yeniden gücümü topladım ve eşimin seyahatte olduğu bir hafta sonu başladık. Çünkü kimsenin beni engellemesini istemiyordum. 23 Mayıs Cumartesi günü ilk öğlen uykusu ile başladık. Aman tanrım korktuğum kadar vardı. Ayşe katılırcasına ağlıyor ve ona eee yapmamı temas etmemi istiyordu. Sandalye pozisyonunda duruyordum temassız uyuması imkânsızdı. Günler böyle devam etti.

Pınar Hanım her an güzel ve sakin sesiyle beni karşılıyor taktikler veriyordu. Öyle paniktim ki 45 dakika ağlatıyordum uyuyordu ama 30 dakika sonra uyanıyordu. Karanlık perde uygulamasını denedik ciddi anlamda fark etti. Günler oldukça yorucu ve sabırla geçti. Pınar Hanım beni sakinleştirip destek verirken aslında bana uyku eğitimi vermişti. Gerçekten bebekler uyumayı öğreniyormuş meğer. Bizler izin verirsek tabii ki... Aman ağlamasın diye her gık dediğinde yanına koşup ona temas ederek veya sallayarak kötü bir şey yaptığımızı hiç bilmiyoruz.

Ve işte mutlu ilk gecemiz... Eğitimin 13. Gününde sabaha kadar kesintisiz uyudum ve sabah kalktığımda saati görünce gözlerime inanamadım. 11 saat uyumuştu. "İşte zafer" dedim! Gündüz uykularımızda eskiye göre daha uzundu. Aksam 19.00-19.30 sabah 6.30-7.00 arası uyuyan mutlu bir uykucu kızım vardı artık. Tabiî ki uyku annesi Pınar Hanım sayesinde...

Eğer Kundak olmasaydı asla başaramazdık. İyi ki varsınız! Beni ve bebeğimi dolayısıyla tüm ailemi huzura kavuşturdunuz. Artık eşimle oturup sakin sakin aksam kahvemizi içiyorum. Elim kalbimde korkarak beklemiyorum. Dinlenmiş ve sabırlı bir anne oldum.

Teşekkürler Kundak!!!

Seda Gülseven

geri
WhatsApp Destek İletişim