OZAN TURAN (14 AYLIK) Uyku Eğitimi
Merhaba, öncelikle şunu söylemek isterim ki, buradaki öyküleri okuyup, onlardan çok etkilenip Pınar Hanım'la iletişime geçtim. Bir gün benim de yazacağım aklımın ucundan geçmezdi. Mükemmel bir hamilelik dönemini mutlu sonla bitirip sağlıklı, dünya tatlısı bir
bebekle evimize döndük. Oğlumuz, doğumunun on dördüncü günü saatlerce ağlamıştı. Ne oldu acaba, bir yeri mi ağrıdı, derken... Ertesi gün yine, bir sonraki gün yine ve yine...
Bebeğimiz akşam saatlerinde 22.00 civarı ağlamaya başlıyor, sabaha doğru sakinleşiyor ve uyuyordu. Yani ortalama 4-7 saat durmaksızın ağlıyordu. Biz de çaresizce kucağımızda gezdiriyor, koynumuzda rahatlatmaya çalışıyorduk. Birkaç doktor değiştirip, bir sürü test yaptırdık ve çokça da ilaç denedik. Birkaç defa acil servise dahi götürdük çaresizce. Hiçbiri fayda etmedi.
Ne olup bittiğini anlayamıyor, interneti didik didik ediyordum. Kolik müzikleri, fön makinesi, masajlar, sıcak kompresle sabahı sabah ediyorduk. Bu arada tabi çığlık çığlığa bağıran bebeğimi emzirme işi de bir kabusa dönüşmüş, ben de tam anlamıyla mutsuz, umutsuz ve çaresiz bir anneye dönüşmüştüm. Bu arada çevremizdeki insanlar da sürekli yorum yapıyordu ve tavsiyeler bitmiyordu. "Bu çocuk üşür, bir yelek yok mu? çok kalın giydirmişin, bunalmıştır... Rezene iç... çikolata yeme... Yan yatır... Sürekli emzir, açlıktan bağırıyor bu çocuk... Kucağa alışmış bu... Ayağında salla... Pusetinde gezdir"... İmdaaattt!
İşte böyle dört ayımız geçti ve kolik sona erdi. Ancak bu süre içerisinde herhangi bir uyku düzeni söz konusu olamadı. Geceleri ağlama krizleri olduğu için gece uykusu diye bir şeyi yoktu Ozan'ın. Düzelir, alışır dedik, ama ne yaptıysak fayda etmedi, hiçbir düzelme olmadı. Saatlerce kucağımızda gezdiriyor, ninni söylüyor, sallıyorduk. Uykuya dalması ortalama bir buçuk saat sürüyor, daldıktan 40 dakika sonra uyanıyordu ve tüm gece böyle devam ediyordu.
Artık Ozan büyümüş çok ağırlaşmaya başlamıştı, belim ve kollarım inanılmaz ağrıyordu. Uykusuzluk, yorgunluk beni ve eşimi resmen bitirmişti. Artık Ozan'ın uyku düzeninin olacağına inanmıyorduk. Durumu kabullenmiş, öylece devam ediyorduk. Bu arada ben interneti didiklemeye devam ediyordum tabi. Bir sürü blog, web sitesi okudum.
Sonra MyKundak'ta ailelerin yazdığı öyküler dikkatimi çekti. Birçoğunu okudum. Dediğim gibi, bir gün benim de yazacağım aklıma gelmezdi ama bir umut belirdi içimde resmen. Pınar Hanım'a konuştuğumuz ve tavsiyelerini uyguladığımız andan itibaren Ozan da deliksiz uyumaya başladı. Sihirli değnek olsa bu kadar etkili olurdu herhalde. O kadar kolay oldu ki... Eşim de ben de gece sürekli uyanıyor, Ozan'ı kontrol ediyorduk. Resmen 14 aydır ilk defa uyuyorduk. Yaşam konforumuz inanılmaz arttı.
Ozan da ihtiyacı olan uykuyu aldığı için gündüzleri de daha huzurlu olmaya başladı.
uyku eğitimimiz biter bitmez bir yurtdışı seyahatine gittik. Eyvah, düzeni bozulur mu acaba, derken... Kesinlikle bozulmadı. Bedenimiz ve ruhumuz dinli. Psikolojimiz düzeldi. Pınar Hanım keşke daha önce girseydi hayatımıza... Ne desek, ne kadar teşekkür etsek az...
Arzu Turan