rsm

Jan Özbek (6 Aylık)

Uyku eğitimi almadan önce açıp açıp defalarca okuduğum bu sayfada yer almak harika bir duygu :)
Artık bende sizdenim diyesim geliyor...

Aslında baştan beri genel durum herkesten çok farklı değildi, Jan doğduğu günden beri koşulsuz hiç uyumamıştı,daha doğrusu koşulsuz uyutmayı hiç denememiştik.
İlk başlarda süt olsun diye sürekli emzirdiğim için tabii memede uyuyordu, sonra kucakta uyutmaya başladık vs. Hiç gaz sorunu olmadı neyse ki. O yüzden sorun kesinlikle hep uykuydu.
Derken büyüdü, ağırlaştı, uyku saatleri geldikçe işler iyice zorlaşmaya başladı tabii.

Şimdi koridorda tur ata ata uyuttuğumuz günleri düşününce bi gülme alıyor beni :) Hangi birini yazsam anlatsam, aç olduğunu düşündüğüm o ilk zamanlar aslında kesin uykusu vardı, uykusu olan birine sürekli al şu çorbayı iç demek gibi bir şey bu. Ya uykum var uyuyacağım diyor adam ama ben yok yok bu çorbayı iç öyle uyu diyorum. Bunu yetişkin birine yapsak ne kadar saçma olursa aynen bebeğe yapmak ta o kadar saçma :)

Şimdi anlıyorum. Sonra sallaya sallaya döne döne uyuttuğumuz o günlerrrrr :) Allahım ne saçmalık, bıraksana şu çocuğu yatağa yok ama ille biz uyutacağız.. :) Pınar hanımı ilk keşfettiğim zamanlar Jan daha ay olarak eğitime uygun değildi ve ben dört gözle 5,5 aylık olmasını bekliyordum, o zamanlar geceleri kalkınca Pınaaaaaaaar yetiş Pınaaaar falan diyorduk eşimle Jan'ı uyuturken, o kadar yani :):)

Aslında hamileyken her şeyi araştırmıştım ama nedense uyku hiç aklıma gelmemişti, bebekti işte, uyurdu nasıl olsa... Ama öyle olmadı tabii, gündüz her uykusunda maksimum 1 saat, ki genelde yarım saat yada 45 dakika, geceleri ise 2-3 saatte bir uyanıyordu. Tabii emzirmeden uyutamıyordum. Neyse ki bazı şeyleri doğru yapıyordum, akşam en geç 7 , 7 buçukta yatırıyordum ve gündüzleri mutlaka uyanık kalma süresine dikkat ederek 3 uyku yaptırıyordum. Ve rutinlerimiz hep vardı. Doğduğu günden beri her akşam banyo yaptı, gündüzleri hep perde kapattık vs.

Bunların eğitime olumlu yansıdığını düşünüyorum. Ama emzirerek yada kucakta sallayarak uyuttuğum için kendi kendine uykuya geri dönemiyordu bir türlü, işte asıl mesele burasıydı. Şimdi düşünüyorum da aslında bir kaç kere fırsat verseymişim her şey yoluna girecekmiş :( Ama işte insan doğru yapıp yapmadığından emin olamıyor bir türlü, hele ki böyle hassas bir konuda.

Jan 5,5 aylık olduğunda ben 2 hafta sonra işe dönecektim ve eğitimin tam zamanıydı, ben hazırdım, Jan bence çoktan hazırdı, eşim annem herkes tamamdı. Sabah uykusuyla başladık, evet ilk gün zordu ama bu işin olacağı belliydi, zordu diyoruz ama koca bir ömrünü ve o uykusuz geceleri, harcanan çabaları düşününce aslında o ilk gün ağlamaları hiçte zor sayılmaz. Eğitimde fark ettiğim şey ise kesinlikle Jan'ın kendi kendine uyuyabileceğiydi ve benim yanında olmam veya olmamam o kadar da önemli değildi.

Sadece bu işe alışması gerekiyordu, hatta benim yanında olmam süreci daha uzatıyordu, beni gördükçe uyumuyordu sanki bende daha 3. günden yatırıp çıkmaya başladım ve bir daha da onu yatağa koyduktan sonra hiç girmedim, zaten gerekte olmadı. Uykuya dalma süresi gittikçe kısaldı ve bugün artık 3 -5 dk. da uykuya dalıyor, gündüz her uykusunu kendi istediği kadar uyuyor, gece hiç uyanmıyor. Öyle güzel dengeliyor ki hatta insan şaşırıyor, sabah az uyuduysa öğlen daha uzun uyuyor yada tam tersi. Bebekleri beslenmesi, uyutulması vs. gereken küçük makineler gibi görüyoruz bazen ama hayır kesinlikle kendi düzenlerini buluyorlar, kendilerine ait bir alanları var. Bu eğitimin en önemli kısmı bence bu alana da saygı duymayı keşfetmek, mesela Jan uyanınca hemen gitmiyorum bazen 20 dk. yatağında oyalanıyor, konuşuyor vs. Eskiden olsa uyandı gideyim alayım derdim ama şimdi o isterse zaten beni çağırır diyorum, kendi kişisel alanına saygı duyuyorum.

Sabahları işe gitmeden önce emzirmek için onu uyandırmak zorunda kalıyorum, siz düşünün :) Gündüzleri annem sorunsuzca uyutuyor, bu işin en güzel yanlarından biri de bu bence, kimin yatırdığının bir önemi yok, annem de yatırsa, eşimde yatırsa uyuyor. Başka bir iyi yanı da nereye gitsek bozulmadı, daha eğitimin 3. günüydü, abimlere maç izlemeye gidelim dedik, Pınar hanıma mesaj yazdım ne yapalım gidelim mi uyur mu orada diye, taktikleri verdi ve bingo hiç ağlamadan, koydum abimlerin yatağında mışıl mışıl uyudu, eve getirdim yatağına yatırdım sabaha kadar da devam etti uykusuna. Hatta sevgililer gününde anneme bırakıp gece dışarı çıktık, yine eğitimin başlarıydı :)

Yazdıkça yazasım geliyor o kadar mutluyum ki :) Bunu okuyan uykusuz anne oluyor gerçekten oluyor! Bırakıyorsun uyuyor :) Annenin kaderi falan değil yani, anneliğin şanından falan hiç değil, tam tersi o uyuyunca daha iyi, daha nitelikli anne olunuyor. Zaman yönetimi, beslenme, aktivite vs. herşey düzene giriyor, bu kadar önemli!

Tabii ki kararlılık ve tutarlılık çok önemli, bundan sonra bu düzeni bozmaya hiç niyetim yok, eğitim bitti diye salmak yok yani, kurallar aynen gevşemeden devam! Zaten her şeye o kadar çabuk alışıyorlar ki! Daha geçen gün üst üste erken kalkmaya başladı, 6, 6.10 gibi, 7 ye kadar uyuyordu, eeh dedim,3. sabah bekledim almadım,kusura bakma dedim daha erken,kalkamazsın, 45 dk. bekledim ve ertesi sabah hoooop 7 oldu hala uyanmıyor, hala da öyle, yani ipleri hiç bırakmayacaksın, dizginler hep elinde olacak annecik :) Eskinden kontrolün onda olduğunu hissederdim şimdi tam tersi :):)

Pınar hanımın yönlendirmeleri ve düzenlemelerinden bahsetmeden ve teşekkür etmeden olmaz tabii ki, tam zamanında doğru müdahaleler ile çok güzel yol aldık, O'nun da dediği gibi, ilmek ilmek işledik bu düzeni, bir ekip olduk ve başardık, hala her gün Jan uyuyunca onu arayasım geliyor :):)

Teşekkürler Pınar Hanım...

Nihan Özbek

geri
WhatsApp Destek İletişim